zaterdag 15 februari 2014

107. Het rijke innerlijke leven van Mark Kozelek

"Wat is dat toch voor een rare knakkert", zeiden we vroeger als de plaatselijke, wat afwijkende Einzelgänger voorbijstruikelde, terwijl wij zelf als stoer groepje gebroederlijk nonchalant tegen de dorpspomp leunden. Hij was een beetje traag, beetje vreemd, beetje nogal in zichzelf gekeerd, beetje niet blij, beetje van de wereld, beetje bleekscheet, met een beetje weinig oog voor al het vele moois in zijn omgeving... maar dat zo'n rare knakkert wel eens een heel rijk innerlijk leven kon hebben, kwam toen nog niet zo bij ons op. En zo’n rijk innerlijk leven kan dus echt wondermooie dingen opleveren. Neem nou de muziek van Mark Kozelek. Onlangs verraste hij ons in de gedaante van zijn alter ego Sun Kil Moon met alweer een schitterende, nieuwe groeibriljant: Benji.

Nou ja, echt zeker weten doe ik het natuurlijk niet, maar ik stel me voor dat een jeugdige Mark Kozelek zo al Einzelgángend door het bescheiden Massillon (Ohio) heeft gelopen. Luisterend naar de muziek die in zijn hoofd ontstond en die hij zachtjes meeneuriede. Verbaasd nagestaard door het vaste clubje opgeschoten hangjongeren naast de lokale WalMart. Als het allemaal klopt (en naar zijn muziek luisterend kan dat bijna niet anders), moet het voor Mark een eenzame tijd geweest zijn.Tot hij via Atlanta, Georgia, in San Francisco terechtkwam. Daar richtte hij in 1992 met drummer Anthony Koutsos, gitarist Gorden Mack en bassist Jerry Vessel de Red House Painters op en kon hij zijn intense, autobiografische ervaringen aan de wereld kwijt via een achttal opvallend mooie albums. Vervreemdende, ijle muziek. Ongrijpbaar, nauwelijks in een hokje te plaatsen en dus zeer aan mij besteed. Prachtige, verhalende teksten ook. Gezongen met een lichtelijk gejaagde baritonstem. En zelfs zijn gitaargeluid klinkt anders, helder en bijna transparant.

Maar net als het leven zelf... ieder begin heeft een eind, zo ook dat van de Red House Painters. In 2000 komt Mark Kozelek met een eigen EP: Rock ’n roll singer (weinig rock ’n roll uiteraard). Dit vormt de opmaat tot een serie opmerkelijk solowerk. Vaak verrassend mooi en ontroerend, en soms gewoon leuk (zoals Whats next to the moon met drastisch bewerkte AC/DC nummers). Covers deed hij trouwens wel vaker en geslaagder, zoals "Shock Me" van Kiss. Totaal anders dan het origineel (gelukkig).

Tussen de bedrijven door komt Mark Kozelek soms te voorschijn als Sun Kil Moon. Het jasje dat het best bij hem past. Sun Kil Moon zag in 2003 het licht met Ghosts of the Great Highway, in 2005 gevolgd door Tiny Cities, gevuld met danig door de wringer gehaalde covers van Modest Mouse. In 2008 verscheen April, met gastvocals van onder anderen Will “Bonnie Prince Billy” Oldham. En na Admiral Fell Promises (2010) en het voor zijn doen nogal lichtvoetige (nou ja) Among the Leaves is er nu dus Benji. Samen met Ghosts of the Great Highway vind ik het zijn beste album tot nu toe, sterk autobiografisch en zeer indringend.

Voor wie nieuwsgierig is geworden een overzicht van Mark Kozeleks in mijn oren mooiste werk:

Red House Painters
Down Colorful Hill (1992) met o.a. Medicine Bottle
Rollercoaster (1993) met o.a. Katy Song
Bridge (1993) met o.a. Blindfold
Ocean Beach (1995) met o.a. Summer Dress
Songs for a Blue Guitar (1996) met o.a. Revelation Big Sur
Old Ramon (2001) met o.a. Cruiser

Solo
Rock 'n' Roll Singer (EP, 2000) met o.a. Ruth Marie
What's Next to the Moon (2001) met o.a. Up to my Neck in You
Little Drummer Boy (2006) met o.a. Glenn Tipton
White Christmas (2007) met o.a. Rock 'n' Roll Singer 
The Finally LP (2008) met o.a. Celebrated Summer
Lost Verses (2009) met o.a. Moorestown

Sun Kil Moon
Ghosts of the Great Highway (2003) met o.a. Duk Koo Kim
Tiny Cities (2005) met o.a. Trucker's Atlas
April (2008) met o.a. Tonight in Bilbao
Admiral Fell Promises (2010) met o.a. Half Moon Bay
Among the Leaves (2012) met o.a. The Winery
Benji (2014) met o.a. Ben's my Friend

Divers (en beide zeer de moeite waard):
Mark Kozelek & Desertshore met o.a. You Are Not of my Blood
Mark Kozelek & Jimmy LaValle (Perils from the sea) met o.a. Caroline

En ter afsluiting. Kijk en luister maar eens hoe Carry me Ohio van Ghosts of the Great Highway live klinkt:

 
Kun je dit filmpje niet direct openen? Klik dan hier