donderdag 8 oktober 2015

110. De wereld is vol vreemde vreemdelingen


De wereld is er vol van. Je hoeft maar even over de grens te kijken en je ziet er weer een... zo'n vreemdeling! Het is een raar soort mens. Heel anders dan wijzelf en de onzen. Dat is wel een beetje eng. Want vaak praten ze anders ("Kijk, die ene daar zegt vast iets over mij"), sommigen hebben ook andere kleren aan ("Wat zou er eigenlijk onder zitten?") en er zijn er zelfs met een andere kleur ("Hier klopt iets niet. Dit is niet gewoon van het strand"). Ze moeten dus vooral niet te dicht in de buurt komen. Trouwens, daar zijn onze grenzen natuurlijk ook voor. Want voor je het weet, trekken ze massaal hierheen. Regelrecht ons aardse paradijs binnen. Dat doen ze namelijk gewoon, als ze de kans krijgen. Ja, het is en blijft vreemd volk. Tamelijk primitief. Zeg nou zelf... Wij gaan toch ook niet zo maar met z'n allen de grens over? Nou ja, alleen voor vakantie, voor zaken en stages in het buitenland, om te vertrekken en elders ons geluk te zoeken of heel misschien om te vluchten, mocht dat ooit nodig zijn. Maar dat zijn echt uitzonderingen. Wij kennen nu eenmaal onze grenzen. En die overschrijden, zoiets onbeschaafds doen dus alleen  vreemdelingen. Ik kan het weten, want mijn digitale platenkast zit er ook al boordevol mee. Ik kon ze gewoon niet tegenhouden. Ze zingen nog ook. Vaak over zichzelf, maar ook wel over andere vreemdelingen:

Sandy Denny zingt over een vreemdeling die in de spiegel kijkt: Stranger to himself. Net als Traffic dat ooit deed: Stranger to himself. Hop Wilson vindt zichzelf wel iets van een vreemdeling hebben (I'm a stranger), maar Ryan Adams twijfelt nog: If I am a stranger. Bill Callahan is vreemdeling af (I was a stranger) en Jeffrey Lee Pierce was het tijdens leven en welzijn diep van binnen: Stranger in my heart.

Over romantisch rondtrekkende vreemdelingen raken ze in mijn platenkast maar niet uitgezongen. Martin Simpson doet het (Wayfaring stranger) en David Edwards doet het (Wayfaring stranger). Johnny Cash doet het (Wayfaring stranger) en Emmylou Harris doet het (Wayfaring stranger). Veerle Baetens doet het (Wayfaring stranger) en Neko Case doet het (Wayfaring stranger). En ook Eva Cassidy (Wayfaring stranger) en Neil Young (Wayfaring stranger) doen het. Tsja, dan kan Tim Buckley natuurlijk niet achterblijven: Wayfaring stranger.

Anders dan veel anderen heet Emmylou Harris de vreemdeling wel hartelijk welkom (Hello stranger) en Leonard Cohen heeft er een fijn liedje over gemaakt: Stranger song. John Martyn zag er een glimlachen (Smiling stranger), maar Eric Clapton (Lonely stranger) en Elmore James (Stranger blues) werden er maar somber van. Gillian Welch zag pas nog een heleboel echte vreemdelingen voorbijkomen: Rank strangers.

Portishead weet het zeker, dit zijn typisch Strangers. The Gun Club heeft er ook een gezien (Stranger in our town) en Kevin Ayers was er beste maatjes mee: Friends and strangers. Michael Chapman heeft gewoon een vreemdeling binnengelaten, keigezellig, (Stranger in the room) en Curtis Counce kwam er hierboven eentje tegen: Stranger in Paradise

Nick Cave ziet ook de positieve kanten van de vreemdeling (The kindness of strangers) en Jim White heeft iets lekkers van een vreemdeling gekregen: Stranger candy. J.J. Cale vindt een waarschuwend woord op zijn plaats (Don't go to strangers), maar Tom Waits laat het verder koud: I never talk to strangers. Voor Carl Perkins zijn het net gewone mensen... Ze deugen of ze deugen niet:  Sweethearts or strangers. En van Steely Dan moeten ze wel eerst even tekenen: Sign in stranger.

Maar het vreemdst van alle vreemdelingen zijn natuurlijk vreemdelingen
 in het donker. Frank Sinatra zingt er heel invoelbaar over:

Kun je dit filmpje niet direct openen? Klik dan hier.