117. Wie ziet ze nou eigenlijk vliegen?

Je hoort ze niet en je ziet ze niet, maar ze zijn er wel degelijk! Want het was op het NOS Journaal en dan is het natuurlijk 100% echt waar. Anders kwam het ook niet op het NOS Journaal. Toch? En wat is er dan echt waar? Nou, dat het hier dus werkelijk stikt van de drones. Er zijn er meer dan alle mussen, mezen en merels bij elkaar. En gevààrlijk dat ze zijn. Want stel, dat zo'n ding onbestuurbaar wordt en geluidloos je huis binnenvliegt? Of als Al Qaida er opeens een paar te pakken krijgt? Of als criminelen er een Ddos attack op loslaten? Of als (laten we dit cliché maar eens omdraaien) de buurvrouw er een webcam aan vastmaakt om binnen te gluren wanneer de naaste buurheer des huizes onder de douche staat? Want niet alleen politie en leger hebben overal drones in de lucht hangen, ook steeds meer muzikanten en andere particulieren doen het met een drone. Je kunt ze namelijk gewoon kopen in een drones shop. Voor zo'n 300 euro kun je er al één op de nietsvermoedende medemens loslaten. Ze vliegen dan ook letterlijk de winkel uit. Zó leuk!

Een drone hebben maakt bijzondere emoties los. Alison Krauss en Gillian Welch stellen zich voor hoe het is om zelf een drone te worden (I'll fly away) en ook Death in Vegas lijkt het heerlijk om er een te zijn: Flying. De Buffalo Springfield heeft op Marktplaats een tweedehandsje gekocht, maar denkt wel dat-ie het nog doet: Expecting to fly. Voor de drone van Elbow is het goed vliegweer (Weather to fly) en die van Marvin Gaye gaat naar grote hoogten: Flyin' high.

Maar een drone is natuurlijk geen duif die weer terug op til komt om te eten. Dat maakt menig onervaren dronebezitter behoorlijk onzeker. John Martyn roept het zijn drone na als hij hem loslaat (Fly on home) en Pete Murray zou voor alle zekerheid het liefst meevliegen: Fly with you. Steve Miller hoopt dat zijn drone beter vliegt dan een dodo: Fly like an eagle. Lou Reed vindt het mooi om die van hem richting zon te zien vliegen (Fly into the sun), maar Frank Sinatra wil op zijn drone juist naar de maan: Fly me to the moon.

Townes van Zandt begrijpt heel goed waarom een drone een drone wil zijn: To live is to fly.Willy Mason heeft in de dronewinkel een jong droontje gekocht (Still a fly) en ook de drone van Tim Buckley is nog maar een jonkie: Buzzin' fly. Die van Paul Weller is rijp om het dronenest te verlaten: Fly little bird. Donald Fagen heeft een drone met nachtkijkers: The nightfly.

Ook Amy Winehouse had haar eigen drone. Ze kon er prachtig over zingen.

Jammer dat ze haar drone toch nog achterna gevlogen is.

https://youtu.be/IF3hvHKNTSs?si=ctO10nrSLx-Wp3cD

Kun je dit niet direct zien? Klik dan hier

  

118. Alles waar 'te' voor staat is...

Onderhoudende film, 'Behind the Candelabra'. Een mooi kijkje in het even tragische als uitbundige leven van de megalomane showpianist Liberace, the King of Kitch. Fantastische rollen van Michael Douglas, Matt Damon en Rob Lowe, die zich tijdens de opnames enorm geamuseerd moeten hebben. Dat straalt er tenminste aan alle kanten vanaf. En ook de exorbitante verzameling glitter en glamour in en om Huize Liberace is een (zij het vrij pijnlijke) lust voor het oog. Maar geheel in lijn met al dat uiterlijke vertoon blijft de film nogal aan de oppervlakte. Na afloop blijft er eigenlijk niet veel hangen. Behalve dan de door Douglas zo heerlijk vet uitgesproken oneliner "Too much of a good thing is wonderful". Want die stemt onmiddellijk tot nadenken. Huh? Is dat wel zo? Hebben wij dan niet met de paplepel ingegoten gekregen, dat alles waar 'te' voor staat juist slecht voor ons is? (behalve...) Ja, dat hebben we. En het klopt nog altijd als een zwerende vinger. Luister maar eens naar al die arme zielepoten die daar inmiddels door schade en schande achter zijn gekomen. Het is allemaal te lang, te laat, te ver en vooral te veel:     

Te lang...

Townes Van Zandt is te lang weggeweest (Gone too long) en James McMurtry heeft te lang in de woestijn rondgehangen: Too long in the wasteland. Voor Lucinda Williams duren de nachten te lang (The night's too long) en Yo La Tengo heeft te lang voor joker gelopen (I was the fool beside you for too long). Otis Redding was te lang van het padje (I've been loving you too long), iets waar Martha Reeves het als ervaringsdeskundige helemaal mee eens is: You've been in love too long.

Te laat...

Hoe iemand zich ook haast, vaak is het gewoon te laat. Richard Thompson had zijn hengels al klaarstaan, maar helaas: Too late to come fishing. Ook Little Walter vist helaas achter het net: Too late. Derek & The Dominos (It's too late), Laurel Aitkin (It's too late) en Ted Taylor zagen de bus net voor hun neus wegrijden: It's too late. Gatemouth Brown geeft heel kinderachtig zijn baby de schuld: Too late baby. Alton Ellis kan nu niet meer terug (Too late to turn back) en Graham Parker kwam dus gewoon te laat opdagen: Turned up too late. Geen medelijden mee.

Te ver...
Komen we bij de categorie lui. Faithless, bijvoorbeeld, zet geen stap te ver (One step too far) en ook voor de Soulsavers is het nu wel mooi geweest: Gone too far. Neil Young (Too far gone) en Emmylou Harris zijn al te ver heen (Too far gone), net als de Screaming Trees: Too far away. De enige positivo in dit gezelschap is Tim Hardin. Die hoor je niet klagen: Never too far. Dus eigenlijk hoort hij niet in dit gezelschap thuis. Maar omdat dit mijn blog is, mag hij voor deze ene keer blijven.

...en te veel

Te veel liefde is niet goed voor een mens, vindt Steve Earle: I love you too much. Mark Lanegan houdt er niet van, als zijn vriendin zich zo uitslooft (She done too much) en voor PJ Harvey is een keer al te veel: One time too many. Dan het onderwerp seks. Zelfs dat kan soms te veel zijn. Bijvoorbeeld voor de Drive-By Truckers (Too much sex , too little jesus) en het brave duo Timbuk3: Too much sex, not enough affection. John Mellencamp heeft te veel aan zijn hoofd: Too much to think about. Bill Callahan ziet er te veel vliegen (Too many birds) en Brenda Lee stromen: Too many rivers. Allen Toussaint legt de lat iets te hoog (Am I expecting too much), Captain Beefheart heeft te veel tijd over (Too much time) en Commander Cody weet niet van ophouden: Too much fun. Voor J.J. Cale (RIP) is het helaas allemaal wat te veel geworden: Too much for me.

Maar je kunt natuurlijk ook gewoon te bang zijn.

Zoals die watjes van de Black Keys. Zijn dat nou echte mannen?

(Voor wie dit filmpje niet direct kan zien, klik hier

 

116. Ach joh, het is maar een griepje!

Bedroefd staarde het Stabiele Genie voor zich uit. Vergeefs vocht hij tegen zijn opwellende tranen. Iedereen was tegen hem. Niemand nam hem nog serieus. Hoe is het mogelijk, dacht hij bij zichzelf. Waarom toch? Mismoedig schudde hij het wortelkleurige hoofd. Het ene moment ben je een held, het volgende een watje. Hij werd er bijna instabiel van. Terwijl hij als Leider van de Vrije Wereld alleen maar zijn omgeving tegen kwalijke geuren wilde beschermen. Hij had van nature al een vrij slechte adem en gisteren waren de hamburgers ook nog eens bedorven. Maar nu viel iedereen spottend over hem heen. Zelfs zijn vriend Jair Messias had hem keihard uitgelachen. Die vond hem, The Donald, een slappe aansteller! "Ach joh, het is maar een griepje", had Jair Messias smalend door de telefoon geroepen. "Bolsonaro is nog erger dan Obama!" had hij toen woedend getwitterd. Want het ging dus helemaal niet om dat Chinese virus. Het ging alleen maar om zijn adem. Het leek wel of niemand dat snapte en niemand hem door dit kapjesgebruik gewoon een ongelooflijk toffe, sociale vent vond. Zelfs de zingende mensen in zijn Gods Own Country prijzen hem niet de hemel in. Zij maken het helemaal bont! Smerige Democraten zijn het! Neem nou zo'n John Mellencamp. Die noemt hem en zijn vertrouwelingen een stelletje lafaards (The company of cowards) en die rare Josh Homme wil hem zelfs de laan uitsturen: Cowards way out. Dat stomme bandje Widespread Panic noemt hem zwak en eng van geest (Weak Brain, Narrow Mind) en dat roeptoetert ene Willie Dixon ook al: Weak Brain, Narrow Mind (maar daar heeft hij lekker toch geen platen van). Volgens Yo La Tengo (bah, wat een naam!) is hij The weakest part der natie en de Drive By Truckers vinden hem The weakest man, maar die hebben dus niet eens een rijbewijs en hij lekker wel! Er waren ook andere geluiden. Soms best wel confronterend. Ene Van Morrison noemde hem een dorpsgek (Village idiot) en dat rare vioolspelertje Andrew Bird trok zijn genialiteit simpelweg in twijfel: The Idiot's Genius. Gelukkig probeerden die lieve Louvin Brothers wel wat begrip voor hem op te brengen (Are you afraid to die) en ook The Handsome Family sprak hem moed in: Don't be scared. Dat was fijn om te horen. Ach ja, en dan heb je natuurlijk nog de geboren zeurkousen. Zo'n Fats Domino is dus Sick and tired van hem. Nou, dat is andersom ook zo! Al zijn singletjes gaan hup de open haard in! Johnny Jenkins (Sick and tired) en Dr. John (Sick and tired) van hetzelfde laken een pak. Weg ermee! Van die lhbti-ers van Queens Of The Stone Age wordt hij zelf ook helemaal Sick sick sick en die rare Lou Reed kan de boom in met zijn Sick of you! 

 En laat die zwarte kraaien maar krijsen. Want

wat hij, The Donald, ook zegt of doet... het is nooit goed.

                               Kun je dit filmpje niet meteen openen? Klik dan hier

115. Is dat kerstgebeuren eigenlijk wel zo'n fijn feest?

Voor sommigen onder ons zijn de geboortedag van het kindeke J. en de donkere weken die daaraan voorafgaan het summum van intense blijheid en jubelend geluk. Maar voor veel gelovige kinderen breken er in de deprimerende decembermaand knap verwarrende tijden aan. Galoppeert er het ene moment nog een soort suikeroom in een rood fluwelen pak op een wit paard over de daken, het volgende moment komt er een sterk gelijkend soort suikeroom op een arrenslee met rendieren uit de lucht vallen. Ze willen je alletwee verwennen met zakkenvol cadeaus, maar je hebt echt alles al. Wat valt er dan met goed fatsoen nog te vragen? Lullig hoor. 

En als klap op de vuurpijl doet die anders zo keurig nette mamma ook nog eens heel erg raar: I Saw Mommy Kissing Santa Claus. Vooral dat laatste moet in lieve, onnozele kinderoogjes een huiveringwekkende aanblik zijn. Dus ik ben best benieuwd of dat in mijn digitale platenkast niet voor ernstige trauma's heeft gezorgd. Is dat kerstgebeuren eigenlijk wel zo'n fijn feest? De meningen verschillen.

Bonnie Prince Billy loopt niet echt over van enthousiasme en is de avond vooraf al van slag: Christmas eve can kill you. De toen nog levende jongelui van The Band deden er luchtigjes over, maar ondertussen: Christmas must be tonight. Loudon Wainwright speelt als altijd de vermoorde onschuld: Suddenly it's Christmas. Maar Lyle Lovett (Christmas time is here) en Jim White (Christmas day) zijn ondanks alles toch heel blij dat het zo ver is. Al weet Jim dat op het eerste gehoor goed te verbergen. 

Het handige van het kerstfeest is, dat je het overal en nergens kunt vieren. Steve Earle doet het in Washington, Willard Grant Conspiracy in Nevada en John Prine knus in de gevangenis: Christmas in prison. Sonny Boy Williamson was liever op wintersport gegaan (Sonny Boy's Christmas blues) en Darlene Love is een beetje bang voor weer een eenzame kerst: Christmas (Baby please come home). Tom Waits stuurt ons een intieme kerstkaart.

Mark Kozelek is altijd al een buitenbeentje geweest (I believe in father Christmas) en voor Frank Sinatra is het ieder jaar een spannende tijd: Santa Claus is coming to town. Bob B. Soxx & The Blue Jeans kunnen hun ogen niet geloven (Here comes Santa Claus), maar The Temptations hebben vooral oog voor Rudolph the red-nosed reindeer. The Ronettes willen heel graag een stukje met Santa meerijden: Sleigh ride.

Mogwai heeft een speciaal kerstliedje gemaakt (Christmas song), Brenda Lee doet er een dansje op (Rockin' around the Christmas tree) en Hop Wilson wenst haar een fijne kerst: Merry Christmas darling. Donny Hathaway hoopt dat er dit keer eindelijk eens iets leuks gebeurt: This Christmas. Voor Bob Marley zijn de wonderen de wereld nog niet uit. Hij ziet het helemaal voor zich op Jamaica: White Christmas.

Maar hoe je het kerstgebeuren ècht hoort te vieren, hoor je hier:

Kun je dit filmpje niet meteen openen? Klik dan hier

115. Mag ik u iets vragen? Wat vindt u ervan?

Wat is uw mening? Zit er volgens u te veel suiker in de nieuwe haring? Moeten dieren en planten ook genderneutraal worden aangesproken? Wordt het weer of weer geen weer komende zomer? Is het beter om seks te hebben dan seks te krijgen? Vindt u Frans Duijts onze gedroomde kandidaat voor het Eurovisie Songfestival? Moeten Smurfen wel of niet door een waterkraan kunnen? Denkt u dat stalmelk anders proeft dan weidemelk? Als Zwarte Piet niet mag, mag de Zwarte Lijst dan wel? Is Thierry Bidet volgens u een echte intellectueel of doet hij maar alsof?

Tsja, meningen... Je hoeft de tv maar aan te zetten of de krant open te slaan en je wordt erom gevraagd. Hé daar, voxpopje! Vertel even wat je ervan vindt! Roep iets! Kan niet schelen wat. Zeg maar iets. Nee joh, niet denken... gewoon praten. Net als jullie daar. Kom uit die digitale platenkast. Wat vinden jullie ervan? Geef je mening. Zo uitgesproken mogelijk, maar zingen mag ook.

Steve Earle (Think it over) en Allison Moorer (Think it over) adviseren om niet zo maar iets te vinden en eerst eens even rustig na te denken. Volgens Modest Mouse kun je niet lang genoeg nadenken (Think long) en volgens Poco moet je zeker niet over één nacht ijs: You'd better think twice. Niet meteen iets roepen laat ook Dr. Dre weten: Think about it. Bahamas was nog voor de vraag al in gepeins verzonken (Caught me thinking) en Eddie Taylor ging er maar even goed voor zitten: Sittin' here thinkin'.

The Beatles zijn niet van dit soort vragen gediend (Think for yourself), net zo min als Memphis Slim: Don't think that you're smart. Wat zouden anderen hiervan vinden? vraagt Cat Power zich af: What would the community think. The '5' Royales (Think) en James Brown (Think) vinden niet dat je zo maar in het wilde weg iets kunt beweren en Robert Cray houdt zijn mening lekker voor zich (If you're thinkin' what I'm thinkin'). Maar The Band komt er gewoon luid voor uit: Thinking out loud.

Shelby Lynne komt graag voor haar mening uit (Don't think twice it's alright) en Joni Mitchell begrijpt wat de bedoeling van de vraag is: I think I understand. Hope Sandoval kan zich wel in de vraagstelling vinden (Thinking like that), maar Leo Kottke zoekt de bevestiging: Don't you think. John Mellencamp heeft te veel aan zijn hoofd om fatsoenlijk te kunnen antwoorden (Too much to think about) en Sonny Boy Williamson II voelt zich inmiddels te oud om iets te vinden: Too old to think. Tom Waits denkt dat overal wel een kern van waarheid in zit: Everything you can think of is true.

De man die iedereen oproept niet zo maar iets te roepen, is James Hunter:

Als je dit filmpje niet direct kunt openen, klik dan hier

114. Gaan we het nou doen of niet?

Zeg, zullen we het nu maar even doen? Wat wil je doen... boodschappen? Haha, doe niet zo gek. Die hebben we gisteren toch al gedaan? Maar wat wil je dan wel doen? Nou, gewoon dàt. Nee hoor, daar doe ik mooi niet aan mee. Waar zie je me voor aan, ik ben geen doetje. Dus ik moet het weer helemaal alleen doen? Klopt, doe het maar lekker zelf. En als ik dat gedaan heb, doe je dan weer mee? Pfff, ach ja, laat ik dat maar doen dan. Anders komt er nooit een eind aan dit gedoe.

Vroeger was alles beter. Toen werd het gewoon gedaan. Tegenwoordig weet je het niet meer. Willen ze het nu wel doen of niet? Neem nou de gezongen do's & don'ts in mijn digitale platenkast...

The 5 Royals raden hun baby sterk af ook maar iets te doen (Baby don't do it) en The Band (Don't do it) is het daar mee eens. Eric Clapton verbiedt het botweg: Can't let you do it. Otis Taylor waarschuwt zijn moeder géén actie te ondernemen (Momma Don't You Do It) en Tony Joe White vindt, dat je vooral niet moet overdrijven: Don't over do it. The Spiders hadden daar ook absoluut geen zin in (I didn't want to do it) en de Drive By Truckers evenmin: Do it yourself.

Bill Evans wil best iets doen, als er iets tegenover staat (I do it for your love) en G. Love doet het helemaal gratis (Do It For Free). The Doors raden het iedereen aan (Do it). Marianne Faithfull twijfelt (Why'd Ya Do It), maar Sonny Boy Williamson II laat er geen twijfel over bestaan: Do it if you wanna. Dennis Brown doet graag iets voor een ander: Jah can do it. Ach, waarom niet? denkt Lee Clayton: If you can do it. Zo is het maar net, vindt Billie Holiday: Let's do it.

Dr Feelgood deelt graag een complimentje uit (She does it right) en Pharrell Williams laat zien hoe het moet: You can do it too. Sonny Stitt (Easy does it) neemt er net als Bonnie Prince Billy (Easy does it) zijn gemak van. Howlin' Wolf heeft er een doedansje van gemaakt: Do the do. JJ Cale heeft een leuk voorstel (Let me do it to you), maar Irma Thomas heeft andere plannen: I'd do it all over you.

Het beste voorbeeld wordt gegeven door Steely Dan... 

niks niet zeuren, gewoon nog een keer doen!

Als je dit filmpje niet direct kunt openen, klik dan hier

113. Er is er geen jarig, hoera! hoera!

Hoe je het ook wendt of keert... het aardse bestaan is een permanente reis naar het einde. Dus als je een beetje van het leven geniet, waarom zou je dan feestelijk vieren dat je ieder jaar weer een stukje richting hel, vagevuur, schimmenrijk of hiernamaals bent opgeschoven? Dat getuigt niet bepaald van levensvreugde, toch? Dat moet echt beter kunnen. En daarom stel ik voor om het verschijnsel verjaardag maar gewoon af te schaffen en voortaan geheel jaarloos door het leven te gaan. Er is er géén jarig, hoera! hoera! 

Maar wat zouden de bewoners van mijn digitale platenkast hiervan vinden? Komen zij luidkeels in opstand? Zien zij nog wel muziek in het voorbije levensjaar van zichzelf en hun naasten? We gaan het maar eens aanhoren.

The Beatles rammen er tijdens hun Birthday als vanouds ongecontroleerd op los. Scott Bradlee probeert er met Birthday opgewekt de moed in te houden. En ook de jongelui van Kings of Leon bezingen enthousiast de dag waarvan iedereen weet dat die zal komen: Birthday. Het contrast met Bert Jansch kan bijna niet groter zijn: Birthday blues.

De Drive By Truckers zetten eerst hem (Birthday boy) en vervolgens haar (Lisa's birthday) in het jaarlijkse zonnetje. Les Claypool bezingt met Birthday boys alle jarige jongens van de hele wereld. En van Loudon Wainwright krijgt iedereen deze dag een fijn cadeau: The birthday present.

Het lijkt allemaal wel heel happy, maar of het op de Happy Birthday van de The Birthday Party echt wel zo happy is? Van The Tune Weavers weten we dat helemaal zeker: Happy, Happy Birthday Baby. En aan de blijheid van King Sunny Adé (Congratulations, happy birthday) en van Ebenezer Obey (Happy birthday song) hoeven we ook niet te twijfelen.

Joni Mitchell gooit er met haar pet naar (Happy birthday), maar Andrew Bird maakt er met The happy birthday song iets heel moois van. En meestergitarist John Fahey heeft met The Great San Bernardino Birthday Party geen woorden nodig voor een prachtige ode aan zijn jaarlijkse dag.

Maar, eerlijk is eerlijk, er kan er natuurlijk maar één de allerbeste zijn:

Mocht je dit filmpje niet direct kunnen openen, klik dan hier