Weg donkere dagen, weg shawl en wanten, weg blubbersneeuw, weg lichte tot matige tot strenge vorst, weg uitglijders door ijzel, weg Sint & Piet, weg kerst en boom en man, weg knallend van oud op nieuw, weg schansspringen vanuit Garmisch-Partenkirchen, weg carnavalsleut (nou ja), weg overdag temperaturen in maart rond het vriespunt maar veel lagere gevoelstemperaturen, weg in- c.q. tegenvallende dooi, weg vastgevroren ruitenwissers, weg aangepaste treinschema's, weg kapotte ijskrabber, weg bevroren NOS-verslaggevers voor verlaten gerechts- of andere gebouwen, weg winterbanden, weg verkouden kindjes op slee met rillende moeder ervoor, weg wereldbekerschaatswedstrijden, weg marathonschaatsen op natuurijs, weg EK schaatsen allround, weg WK schaatsen allround, weg EK sprint (schaatsen), weg WK sprint (schaatsen), weg vergeefse Elfstedenkoorts, weg alternatieve Elfstedentocht, weg Olympische Winterspelen, weg Olympische Paralympische Spelen, weg koninklijke wintersportfamilie in Lech... want yessssss! yohooohhh! joepieeee!!!! het is eindelijk zo ver: spring is in the air. Daar worden we helemaal blij van. En ook vanuit mijn digitale platenkast wordt de lente hartstochtelijk toegezongen:
Jonathan Richman huppelt door de grote stad en is een kind te rijk: Springtime in New York. Bonnie Prince Billy weet zeker (maar wel wat laat) dat het lente gaat worden (There Will Be Spring) en Donald Fagen voelt dat het nu al zo ver is: Springtime. Alton Ellis vraagt zich af of vogels ook lentekriebels kunnen hebben: Why birds follow spring?
Paul Weller is hoorbaar opgelucht dat het eindelijk zo ver is en de schaatsen weer in het vet kunnen: Spring (at last). Sonny Boy Williamson I realiseert zich nu al, dat aan alles een eind komt Springtime Blues. John Fahey is zo te zien iets van plan (When The Springtime Comes Again) en Tom Waits heeft van alles geprobeerd, maar weet nu: You can never hold back spring.
Ook jazz en lente gaan prima samen, getuige John Coltranes Spring is here en Main spring van Johnny Griffin. Wie duidelijk nog even moet opwarmen is Kenny Dorham, maar na een minuut of wat lukt dat al aardig: Blue spring shuffle. Ike Quebec komt net uit zijn winterslaap en denkt It might as well be spring en Manu Katché slaat een lentelang aan het dansen: Springtime dancing. Billy Holiday houdt ook erg van de lente, maar heeft wel eens een leukere meegemaakt: Some other spring.
Frank Sinatra, tot slot, denkt vol weemoed terug aan lang vervlogen lentetijden:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten