zaterdag 18 juni 2016

111. Het is een chaos in het Ulvenhoutse Bos

In het kader van de dagelijkse viertraps uitlaatservice wandelde ik deze blije, beloftevolle ochtend eens met mijn trouwe hond Zorro door het nabijgelegen Ulvenhoutse Bos. Nou ja, Bos... zeg maar Bosje, want het is nog geen 730 hectare groot. En toch was het er een zootje ongeregeld. De bomen waren niet gesnoeid of een beetje netjes op lengte gerangschikt. Overal lagen afgebroken takken, beschimmelde, oude eikels en vieze, bruine bladeren. Het rook er naar wc-reiniger dennenlucht. Op hol geslagen reeën en wilde konijnen liepen gewoon los. Rondfladderende adhd-vogels maakten continu hinderlijke piepgeluiden. De slecht begaanbare paden waren niet aangeharkt en her en der kwamen boomwortels boven. Het tekenrijke gras langs de paden was niet gemaaid of zelfs maar afgedroogd. Er draafden paarden langs met mensen erop. Een deugdelijk hekwerk ontbrak en nergens was ook maar iets van toezicht te bekennen. Ik was dan ook opgelucht, toen we weer veilig in de auto zaten.

Nieuwsgierig als ik was, dook ik bij thuiskomst meteen mijn digitale platenkast in. Zou ik echt de enige zijn met zulke nare boservaringen? Het onthutsende antwoord was 'ja'! Iedereen die ook maar iets maakt dat op muziek lijkt, blijkt een fanatieke boslover. Om uiteenlopende redenen en daarbij aanhakende gevoelens. 

My Morning Jacket plonst 's ochtends niet het bad in, maar rent dan regelrecht Into the Woods. Jonathan Richman heeft er een gezellige feesttent opgezet (Party in the woods tonight) en Kokomo Arnold gaat er iedere dag enthousiast een kijkje nemen: Back to the Woods. Voor Bonnie Prince Billy gaat er niets boven Forest time en The Unthanks beginnen luid te kirren als ze er eentje zien: ohhh.. A forest!!! Van Morrison (In the forest) en de Screaming Trees (In the forest) doen het 't liefst in? U zegt het.

Richard Thompson heeft zijn eigen bosje (Woods of Darney). De Gun Club doet er een leuk nieuw spelletje (Devil in the Woods), net als Paul Weller: Wild Woods. Voor The Birthday Party (Deep in the Woods) kan het niet diep genoeg gaan. En John McLaughlin babbelt met Al Dimeola honderduit over het Zwarte Woud: Short tales of the black forest.

Voor sommmigen roept het bos religieuze gevoelens op. Vaak zijn die vreemd genoeg ook hetzelfde. Bij Woven Hand (Down in yon forest) en The Voice Squad (Down in yon forest) bijvoorbeeld, maar ook bij de toch niet al te zachte Mark Lanegan: Down in yon forest. The Handsome Family (The petrified forest) en Captain Beefheart (Petrified forest) geven de voorkeur aan een fijn stenen bos. In tegenstelling tot Charles Lloyd (Forest flower) en Fairport Convention (The flowers of the forest), die het meest houden van een kleurrijk bloemenbos.

David Sylvian is altijd een beetje kind gebleven.
In het bos doet hij niets liever dan vuurtje stoken.
Kun je dit filmpje niet direct openen? Klik dan hier







Geen opmerkingen:

Een reactie posten