De een traint voor wedstrijden, de ander loopt gewoon. Ik loop gewoon. Niet zo heel erg hard en ook geen intervalgedoe of andere modieuze gekkigheid, maar simpelweg stug duurlopen met een korte warming up en een kalme cooling down. Gisteren deed ik het nog. Het was warm. En dan valt het niet mee. Maar daar gaat het nu niet om. Waarom dan wel? Welnu, het prettige van lopen (dus niet van trainen, want dat doe je in een soort praatgroepje) is dat je tegelijk naar muziek kunt luisteren. Van sommige muziek ga je ook harder lopen. Dat heeft te maken met de cadans van het nummer. En je kunt dan met de muziek meelopen, maar ook dwars tegen het ritme in of gezellig tussen de maten door. Die afwisseling houdt het leuk.Verder behoort meezingen tot de mogelijkheden. Hieronder wat muzikale ondersteuning voor een prettige 10 kilometer. Probeer maar eens. Je krijgt er vleugeltjes van...
Om te beginnen maken we de boel een beetje los onder de bezielende leiding van
The House of Pain: Jump around.
Und jetzt geht's los:
De eerste minuten is het doorbijten. Mark Lanegan begrijpt dat: Grey goes black (4.15).
Ben je daar doorheen, dan helpt Dr. Dre je verder op weg: Keep their heads ringin' (5.09).
The Masters of Reality doen er een klein schepje bovenop: Deep in the hole (4.25).
En dat tempo gaan we nu consolideren met Neil Young: She's a healer (9.08).
Gaat-ie goed zo? Dan met hulp van Snoop Dogg weer strak voluit: Tha Shiznit (4.03).
Even wat gas terug, een soort vals plat van de QOTSA: Regular John (5.24).
En dan de grande finale. Op naar de eindstreep met Los Lobos: Cumbia Raza (8.18).
(In totaal ben je nu 62.04 minuten verder. Maar dat is toch iets te veel van het goede. Het is wel zaak om ruim binnen het laatste nummer te arriveren. Dik onder de 60 minuten moet na enig doorzetten zeker mogelijk zijn.)
Het zit er weer op voor vandaag. Maar eerst nog even rustig en kalm uitlopen
BIERTJE!!!
Of toch niet en hebben we nu de smaak te pakken? Tùùrlijk:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten