102. Dat zal ze leren, die bevoorrechte ZZP-ers

Laten we het vandaag maar eens over die frivole ZZP-ers hebben. De zogenaamde Zelfstandigen Zonder Personeel. Een  bevoorrecht clubje, want ze hebben zonder werk geen inkomen. Ze krijgen geen vakantiegeld, dertiende maand of kerstpakket. Ze worden niet doorbetaald als ze ziek zijn of met vakantie. En in geval van nood kunnen ze geen beroep doen op WW of een andere regeling. Je zou er bijna jaloers van worden. Wat denken die ZZP-ers wel? Dat ze boven de wet staan? Nou, mooi niet! Daarom moeten ze in ruil voor al die privileges gewoon 21% btw afdragen en net als iedere hardwerkende loonslaaf belasting en premies betalen. Maar hierover hoor je ze natuurlijk niet zeuren. Want wat ze er allemaal niet aan extra's voor terugkrijgen! Het is dan ook geen wonder dat er steeds meer ZZP-ers rondlopen. Alleen in Nederland al zijn het er zo'n 800.000. Gelukkig is de regering nu vast van plan om ook deze verontrustende ontwikkeling stevig de kop in te drukken. In tijden van crisis dienen zulke misstanden immers keihard te worden afgestraft. Dus na het zeer effectief inperken van de bonuscultuur en het buitengewoon doortastend aanpakken van de topsalarissen is dan eindelijk de zelfstandigenaftrek van de ZZP-ers aan de beurt. Want dat is een ordinair wangedrocht. Nergens voor nodig. Alsof ze nog niet genoeg voordelen hebben.

Dat zal ze leren zomaar ZZP-er te worden!

Intussen stromen er vanuit de hele muziekwereld verontruste reacties en hartverwarmende steunbetuigingen aan het adres van de Nederlandse ZZP-ers binnen. Daar voelen ze goed aan wat de gevolgen van deze ingrijpende maatregelen zullen zijn. Ook in mijn digitale platenkast is de bezorgdheid over dit politieke hoogstandje groot. Een vrij willekeurige bloemlezing:

Bonnie Prince Billy ziet het vrij somber in (I see a darkness) en ook Eric Clapton heeft met die arme ZZP-ers te doen: Worried life blues. Sam Baker denkt dat ze het zeker zwaar zullen krijgen: Sometimes you have to cry. Jacques Brel vindt het getuigen van enorme platheid dat een land zo met zijn ZZP-ers omgaat: Plat pays. John Cale ziet dit plan het liefst in de prullenmand verdwijnen en vindt de verantwoordelijke minister maar een eikel: Taking it all away.

Jimmie Vaughan vraagt zich af hoe een regering met zo'n onrechtvaardig plan kan komen (How can you be so mean) en Van Morrison vreest dat er niets tegen te doen valt: There ain't nothing you can do. Alela Diane vindt het gemeen dat de ZZP-er opeens het zwarte schaap is (Black sheep), Inara George laat weten het gekkenwerk te vinden (Fools work), Steve Earle vraagt om enig medeleven (Have mercy) en Feist weet precies hoe het voelt: I feel it all. Voor John Martyn is dit plan compleet over de top: Over the hill.

The Handsome Family vreest voor een bodemloze ZZP-put (The Bottomless Hole),

Micah P Hinson verkeert nog in de ontkenningsfase (Tell me it ain't so) en Elmore James laat weten erg bezorgd te zijn: I'm worried. John Brim waarschuwt voor zware tijden: Tough times, terwijl Eilen Jewell een tranendal voorziet: Sea of tears. Freddie King drukt alle ZZP-ers op het hart goed op hun nering te passen (Takin' care of business) en Lianne La Havas hoopt dat er nog hoop is: They could be wrong.

Willy Mason drukt alle ZZP-ers op het hart om nog even vol te houden (Carry on), Cat Power ziet de zin van dit plan niet in (No sense) en Ry Cooder snapt dus echt niet waar dit allemaal voor nodig is: Don't mess up a good thing. Songs Ohia laat even prachtig als indringend horen, dat de ZZP-er een lastige tijd tegemoet gaat (It won't be easy) en Willy DeVille weet zeker, dat ZZP-ers niet zonder zelfstandigenaftrek kunnen: Can't do without it. Marvin Gaye, tot slot, is ronduit verbijsterd:

(Voor wie dit filmpje niet direct kan openen, klik hier)