Wat vond zijn stal eigenlijk van Phil Spector? Hoe was de studiorelatie tussen deze onbedorven jongelingen en hun lichtelijk psychopatische platenproducer? Dat gaan we maar eens nauwkeurig bestuderen aan de hand van een aantal songtitels. Naar het schijnt bevatten die allerlei gecodeerde boodschappen en hulpkreten. Dansen jullie ondertussen even mee?
Darlene Love laat luid en duidelijk weten dat Phil vooral niet te dichtbij moet komen, want Wait Til' My Bobby Gets Home. En ook Ruth Brown moet niets van zijn avances weten: Anyone but you. The Crystals maken melding van ongewenste intimiteiten (Then he kissed me) en Veronica zingt dat Phil nog even moet wachten: I'm so young.
Maar niet iedereen doet zo afwijzend. Zo vinden The Teddy Bears dat je Phil niet alleen op zijn gedrag en uiterlijk moet beoordelen: To Know Him Is To Love Him. Ook The Paris Sisters steken hun bewondering niet onder stoelen of banken: I Love How You Love Me. En The Shangri-Las zien in Phil zelfs de Pim Fortuyn van de jaren zestig: Leader of the pack.
The Top Notes zijn ronduit blij met Phil en schreeuwen dat (nog voor The Beatles) van de daken: Twist and shout. The Ducanes waren onervaren, maar hebben veel van hem geleerd Little did I know. Kell Osborne doet wel een beetje vrijpostig (That's all right baby) en Obrey Wilson vindt Phil een echte kanjer: Hey there mountain.
Voor Curtis Lee is de samenwerking een groot feest (Under the moon of love) en Lavern Baker heeft een bijzonder koosnaampje voor Phil bedacht: Hey Memphis. The Shirelles vallen in een zwart gat, nu de opnames achter de rug zijn, maar waren gewaarschuwd: Mamma Said. En ook Bob B. Soxx & The blue jeans vinden het heel jammer dat aan de intieme studiosamenwerking een eind is gekomen: Why do lovers break each others heart?
Voor The Ronettes is Phil de ware. Zij willen met hem niets liever dan
huisje-boompje-beestje:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten