Tsongejonge, wat een weertje hè? Hoor die wind toch eens door de bomen waaien. Moet je nou luisteren, joh! Ja, je hoort 'm wel, maar je ziet 'm niet. Trouwens, dit is geen wind meer... zeg maar gerust storm. En daar moet je dan dwars doorheen op je fietsje. De hele weg heb je het keihard tegen. En straks moet je weer helemaal terug. Dan is de wind vast gedraaid. Je zou er bijna somber van worden. Echt een pokkedag. Tis weer maandag zeker? Ja, maar op de dinsdag is het altijd net zo erg. En op woensdag. En op donderdag. Pas op vrijdag begint het weer een beetje op te klaren...
De legendarische Amerikaanse bluesgitarist T-Bone Walker heeft in 1947 een prachtig nummer over zo'n stormachtige maandag gemaakt (nou ja, het gaat eigenlijk over iets anders, maar een kniesoor die daar op let):
Er bestaan inmiddels allerlei versies van, de ene nog mooier dan de ander. En sommige zijn wat minder, zoals die van Buddy Guy en Carlos Santana, die er een soort circus van maakt: "Hé Buddy, kijk mij 's! Zie je wat ik allemaal kan? Dat kun jij lekker niet, hè?" De Stormy Monday van de oude Allman Brothers (dus nog met Duane & Berry) is superieur. Van Morrison kan het niet meer alleen, maar heeft Nederlandse hulp nodig. Hij deed het trouwens ook al eens met Them. En BB King heeft de wind tegen met zijn scootmobiel en doet er wat langzamer over.
Stevie Ray Vaughan neemt Albert King op sleeptouw, Eva Cassidy is ook blij dat ze zo maar een keer Stormy Mondag mag zingen en Bobby Bland probeert altijd, dus ook in weer en wind de vrouwtjes te paaien. Eric Clapton bewijst dat hij de Pavarotti van de gitaar en laat ook nog even zien hoe het ècht moet aan de huidige gitaristen van de Allman Bros (8.18 minuut). En Smiley Lewis... die herken je uit duizenden. Net als Elmore James, die dit stukje onder stormachtig applaus gaat uitspelen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten