14. In de schaduw van mijn bloeiende meisjes

Adele is met haar pas 22 jaar al een arrivée en Amy doet helaas niet meer mee... maar mijn digitale muziekcollectie telt nog een tiental solerende leeftijdsgenotes, die het stadium van ontluiken al enige tijd ontgroeid zijn en bijzonder talentrijk zijn opgebloeid. In hun aangename schaduw mag ik graag wegmijmeren, maar nu de sneeuwklokjes vrolijk klingelen en de krokussen hun kleurrijke kopjes boven de grond uitsteken, wil ik ze best even tevoorschijn halen en in het eerste, heel voorzichtige voorjaarszonnetje zetten... warm aanbevolen.Wel ondersteund met louter live-opnamen, want nep... nee, daar beginnen we natuurlijk niet aan :-)

Dry grass & shadows en My Brambles van de cd "To be still" (2009) zijn mooie nummers van Alela Diane. Haar debuut-cd "The Pirate's Gospel" (2006) en de meest recente "Alela Diane & Wild Divine" (2011) zijn ook min of meer verplichte aanschaffen.

Van de Engelse Laura Marling verschenen tot nog toe 3 cd's: "A creature I don't know" (2011), "I speak because I can" (2010) en "Alas I cannot swim" (2008). Live klinkt ze zo: What he wrote. Als dat niet mooi is...

De Canadese (Leslie) Feist debuteerde in 1999 met "Monarch" (1999) en draait dus al even mee. Ze is met vier cd's vertegenwoordigd in mijn collectie. Naast "Monarch" zijn dat "Let it die" (2005), "The reminder" (2007) en "Metals" (2011). Allemaal de moeite, maar de laatste vind ik het best. Graveyard.

Inara George (dochter van maestro Lowell) maakte er inmiddels twee: "All rise" (2005), "An invitation" (2008, met Van Dyke Parks) en het vrij psychedelische "Accidental experimental" (2009). Dit is in ieder geval prachtig mooi: Mistress.

"Is your love big enough" (2012) van Lianne La Havas doet beslist smaken naar meer. Live overtuigt ze zeer zeker ook. Wie niet blij is, wordt het nu: Forget.

Andreya Triana zong mee op "Black Sands" van Bonobo (ook heel leuk), maar heeft nog maar één cd "Lost where I belong" (2010) op haar eigen naam staan. Die moet snel een vervolg krijgen (hoor je dat Andreya?) Hier haar live-versie van I love you more than you'll ever know (van de onsterfelijke Donny Hathaway).

De prachtige Jessica Lea Mayfield wil ik er graag even uitlichten. Maakte alleen maar mooie muziek. Haar EP "White Lies" (toen ze 15 was) kwam in handen van Dan Auerbach van The Black Keys. Samen maakten ze haar debuutalbum "With Blasphemy So Heartfelt" (2008). Dat werd in gevolgd door "Tell me" (2011). Nog mooier.

Maar Pieta Brown ook (want zij heeft op het podium en privé altijd een fijne gitarist naast zich: Bo Ramsey). Kijk maar eens hoe goed ze is/zijn:

Dit nummer is afkomstig van "Remember the Sun" (2007). Andere cd's: "Mercury" (2011),

"One and All" (2010), "In the Cool" (2005) en "Pieta Brown" (2002).

En tot slot natuurlijk Eilen Jewell (want zij heeft met Jerry Miller al net zo'n fijne gitarist naast zich). Maakte onder eigen naam zes albums: "Boundary County" (2005), "Letters From Sinners & Strangers" (2007), "Heartache Boulevard" (2007, EP), "Sea of Tears" (2009), "Butcher Holler: A Tribute To Loretta Lynn" (2010) en "Queen of the Minor Key" (June 2011). Stuk voor stuk prachtig. Maar hier is ze dan: