Opeens stond hij er ergens halverwege de jaren '80 en opeens was hij ook weer van de podia verdwenen... King Sunny Adé. De vrolijke Nigeriaanse juju-tegenhanger van de briljante Fela Kuti. Die laatste was, laten we zeggen, wat duidelijker aanwezig, waardoor zijn evenzeer getalenteerde collega en tijdgenoot Sunny Adé hier toch enigszins werd overschreeuwd. Hoe zou het hem vergaan zijn?
King Sunny Adé (1946) was met zijn band His African Beats een ster op het Afrikaanse continent. Al gauw werd hij de Afrikaanse Bob Marley (huhh?) genoemd. Maar dat was ook wel weer handig, want zo kreeg hij een contract bij Marley's platenlabel Island. Adé paste zijn stijl wat aan en voegde westerse instrumenten, zoals psychedelische slidegitaar, synthesizers en meerstemmige zang toe. Zo kreeg hij meer en meer aandacht in de Verenigde Staten en Europa, maar het geluid bleef onmiskenbaar Afrikaans.
King Sunny Adé (1946) was met zijn band His African Beats een ster op het Afrikaanse continent. Al gauw werd hij de Afrikaanse Bob Marley (huhh?) genoemd. Maar dat was ook wel weer handig, want zo kreeg hij een contract bij Marley's platenlabel Island. Adé paste zijn stijl wat aan en voegde westerse instrumenten, zoals psychedelische slidegitaar, synthesizers en meerstemmige zang toe. Zo kreeg hij meer en meer aandacht in de Verenigde Staten en Europa, maar het geluid bleef onmiskenbaar Afrikaans.
King Sunny Adé maakte in die jaren twee toch wel klassieke platen: "Juju music" (1982) en "Synchro System" (1983). Iedere westerse muziekliefhebber die een beetje verder luisterde dan gemiddeld, had ze wel in de kast staan. Even wat geheugen opfrissen:
Van Juju Music: Ja Funmi
Van Synchro System: Tolongo
Mooi hè? Toch werden de successen en de platenverkoop in het westen eind jaren '80 minder. Wel werd "Odu" (1998) nog genomineerd voor een Grammy Award, maar dat kon het tij niet keren. In Afrika bleef King Sunny Adé echter heel populair. Hij werd ook op zakelijk gebied één van de machtigste mensen in Nigeria.
Maar het leuke is... Zonder dat wij daar in het westen iets van wisten, bleef hij toch af en toe een bezoekje aan de studio brengen. In 2000 verscheen "Seven Degrees North" en in 2010, dus voor het eerst in tien jaar, was er zowaar weer mooi nieuws "Baba Mo Tunde".
En verder doet ook alles het nog. Verrassend goed zelfs. Kijk maar:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten