We hebben hier een crisis die helemaal geen crisis is. Arme bejaarden die helemaal niet arm zijn. Een Marokkanenprobleem dat helemaal geen probleem is. En een historisch sociaal akkoord dat helemaal niet historisch is. Dus je zult over een paar dagen zo maar koning en koningin van dit heerlijke land mogen worden. Helemaal niks aan het handje. Kun je nu nog heel relaxed en puur voor de lol Italiaanse ijsjes verkopen. En meteen het goedlachse voorbeeld geven. Zo hoort het! Dus petje, of liever: kroontje af. Want dit geeft ons burgers weer de broodnodige moed. En het krijgt ook al opvallend veel navolging. Kijk maar eens om je heen. Al die sjaggerijnige sombermansen en mopperkoppen zijn inmiddels verleden tijd. Het geld rolt, het zonnetje schijnt. Overal zie je weer vrolijk lachende mensen op straat met grote tassen vol dure boodschappen. Ze zijn weer oprecht blij met elkaar, geven de ander opgeruimd voorrang, staan in de bus monter hun plaats af aan de oudere medemens en wachten opgewekt in de lange rij voor de kassa. Geen vuiltje meer aan de lucht. Er kan weer een lachje af, ook in mijn digitale muziekcollectie:
Robert Cray moet keihard lachen (Laugh out loud) en ook Fela Kuti ligt bijna een half uur lang in een deuk: Look and laugh. Robert Palmer wordt al lachend wakker: Woke up laughing. David Crosby lacht altijd (Laughing) en Beth Orton heeft last van lachende liefde: Love like laughter. Abbey Lincoln vindt dat clowns vandaag de dag te weinig aan het lachen zijn (Laugh clown laugh), maar Neil Young ziet weer een oude dame schaterlachen (The old laughing lady) en Woven Hand een schoorsteenpijp: The laughing stalk.
Niet iedereen lacht zo uitbundig. Sommigen doen het kalmpjes aan. Zoals Eric Clapton (Smile), Lily Allen (Smile), David Gray (Smile) en Pete Murray: Smile. Lowell George denkt dat het leven begint met een glimlach: Smile, let your life begin.
De Poco's hebben wel zin in een lachje (Make me a smile) en Hope Sandoval plaatst bij haar eigen glimlach een paar kanttekeningen: Around my smile. Lou Reed ziet overal vriendelijke glimlachen (Smiles), maar Paul Weller twijfelt aan de echtheid: Paper smile Voor de New Multitudes kan het kleinste lachje al wonderen doen: Your smile cured me.
Voor Howlin' Wolf is het al zo lang geleden, dat hij zoveel
lachende mensen heeft gezien.. hij wordt er achterdochtig van:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten