51. Wordt er nog wel gelezen in de muziek?

Sopraansax spelen of op een conga timmeren en tegelijk een goed boek lezen is ingewikkeld. En als je na afloop van een concert leeg en uitgeput in de tourbus zit op weg naar een volgende 'gig', is het ook vrij lastig om nog even geconcentreerd een stukje Proust of Joyce tot je te nemen. Een niet al te moeilijk stripverhaal met weinig tekst lijkt dan het hoogst haalbare. Maar toch... even op onderzoek uitgeweest in de digitale platenkast en het valt 100% mee. Mogelijk dat de rust van de hotelkamer enige soelaas biedt. Want er wordt nog wel degelijk naar een boek gegrepen in de muziekwereld. Al is het niet allemaal wereldliteratuur wat de klok slaat:

De favoriete lectuur van Weather Report is Jungle Book en Willy DeVille is dol op beeldende liefdesverhalen: Storybook love. Skip Spence (Books of Moses) en Tom Waits (Books of Moses) zoeken het in bijbelse sferen. En Lou Reed wordt het liefst door het boek voorgelezen in plaats van andersom: Talking Book. Fairport Convention heeft zelfs een liedje aan het boek gewijd: Book song. 

The Monotones hebben een liefdesboek te pakken, maar weten niet van wie: Who wrote the book of love? Aretha Franklin houdt niet zo van Vijftig tinten grijs, maar wel van kleuren: My colouring book. En de heren van Dr. Feelgood en scheuren er gewoon steeds een bladzijde uit: Cheque Book.Walter en Donald hebben het aloude rode boekje ingeruild voor een groen exemplaar: Green Book.

Paul Weller neemt meestal een koffer vol boeken mee als hij de deur uitgaat (All good books), maar Jim White leest alleen boeken over engelen: Book of angels. Duke Ellington leest samen met John Coltrane een heel klein bruin boekje: My little brown book. Ludovico Einaudi zit meestal half slapend te lezen (Nightbook) en Neil Young rept na elke tournee linea recta naar de boekwinkel Bookstore Rap.

Maar het bekendste boekenlied uit de tegenwoordige tijd is ongetwijfeld

het door Willie Dixon geschreven en hier door Bo Diddley uitgevoerde: