40. De wondere wereld van Jonathan Richman

Een beetje vreemd, maar wel lekker. Als er in mijn digitale platenkast één iemand echt en oprecht is, dan is het wel Jonathan Richman. Ik heb niet vaak een muzikant gezien die zoveel succes heeft gehad, nu vooral nog een cultstatus heeft en toch steeds weer zo onbevangen en blijmoedig het podium opstormt. Daarom zet ik hem vandaag uit het niets zo maar in het zonnetje.

Jonathan Richman maakt, het lijkt wel geheel spontaan, de prachtigste liedjes. Dus beslist geen songs of nummers ofzo, want dat zou te pretentieus klinken en dat is hij dus juist niet. Hij kiest absurde of juist heel alledaagse onderwerpen, maar altijd met een verrassende invalshoek. Ieder cliché is hem vreemd. Hij kijkt als een Sjakie van de Chocoladefabriek de wereld in en het lijkt erop dat hij zich blijft verbazen. Daarom gaat hij nooit vervelen. "Vrolijke mensen zijn eng", zei Gerard Reve (is vaak ook zo), maar dat geldt niet voor JR. Want laat je vooral niet in de luren leggen, het gaat wel degelijk ergens over.

Goed, even wat discografie. Jonathan Richman richtte begin jaren 70 The Modern Lovers op, waarvan in 1976 de door John Cale geproduceerde elpee "Modern Lovers" verscheen. Daarop stond onder meer Pablo Picasso. Prachtig, maar zo ruig zou het later nooit meer worden. De volgende was "Rock & Roll with the Modern Lovers" (1977). Die klonk totaal anders en was meteen goed voor een regelrechte hit: Egyptian reggae. "Modern Lovers Live" (1977) en "Rock & Roll with the Modern Lovers" (1977) sloten deze eerste periode af.

Vervolgens. Door zijn nogal aanwezige rol als voorman veranderde de naam van de band in Jonathan Richman & The Modern Lovers. Onder die naam verschenen vijf elpees: "Jonathan Richman and the Modern Lovers" (1976) en  "Back in your Life" (1979), ""Rockin' and romance" (1985), "It's time for..." (1986) en "Modern Lovers 88" (1988). Representatief voor die tijd zijn bijvoorbeeld Abominable snowman in the market en Down in Bermuda.

Tot nu. Toen ging Jonathan Richman solo. Hij was al heel goed, maar vanaf dat moment werd hij pas ècht heel goed. Sinds 1989 zijn er 13 solo elpees c.q. cd's van hem verschenen. Eén met eerdere liedjes in het Spaans vertaald (in het Frans zingen vindt hij trouwens ook leuk). Ik ga ze hier niet allemaal opnoemen.Wie inmiddels de smaak een beetje te pakken heeft, gaat zelf wel op zoek toch? Maar de eerste heet gewoon "Jonathan Richman" en de laatste "O Moon, Queen of Night on Earth" (2010). Dit kun je zoal verwachten: "Her mystery not of high heels and eye shadow" of "She doesn't laugh at my jokes".

 En tot slot JR live, straight from the heart
en bekend van de film "There is something about Mary":